گزارشی از نشست صمیمی رضا امیرخانی درباره واکنش هنرمندان به اتفاقات افغانستان و فلسطین | ادبیات ما در روایت‌های جهانی دچار مشکل است

به گزارش شهرآرانیوز، رضا امیرخانی در نشست صمیمی با هنردوستان که امشب در کافه کتاب آفتاب برگزار شد اظهار کرد: برای من سخت ترین کار این است که این روزها درباره چه موضوعی باید بنویسم که بخشی از آن به من مربوط است و بخشی به قلم و بخشی به پیرامون ما مربوط است که در این میان بنظرم، تغییرات پیرامونی بیشتر از دو عامل دیگر اثرگذار است. به همین دلیل رمانی که دو سال وقت گذاشتم و برای نوجوان بود را کنار گذاشتم، چرا که دیدم به آنچه پرداختم برای این مخاطب نیست و حداقل فعلا آن را کنار گذاشته ام. 

امیرخانی به اثر جدیدش درباره رمان نوجوان اشاره کرد و گفت: این رمان به سوالات نوجوان امروز پاسخ می‌دهد اما باید دانست امروزه موضوع مشترک که بتوان درباره آن نوشت به سختی پیدا می شود. باید دید دغدغه مشترک جامعه چیست و امروزه موضوع اقتصاد با نگاهی نزدیک به علوم انسانی دغدغه من است. 

امیرخانی به پروژه جدیدش که در حال انجام است اشاره کرد و گفت: گروهی با جوان ها گرد هم آورده ایم که هر کدام قرار است کاری انجام دهند و این ها بخشی از روند رمان جدیدم است که نمی توانم بیشتر از این به آن بپردازم. 

امیرخانی با بیان اینکه توسعه در اقتصاد مفهومی است که به آن رسیده ام و تا حدی در "رهش" به آن پرداخته ام تاکید کرد: امروز آنچه می تواند همه ما را دور هم جمع کند این است که اثر کوچکی در حوزه های مختلف بسازیم که مبنی بر توسعه باشد. بنظرم می آید با گلایه نمی توان کاری کرد و باید هر کسی با هر امکانی که دارد باید قدمی بردارد. 

نویسنده جانستان کابلستان در پاسخ به این سوال که چرا واکنشی به مسائل افغانستان و غزه و مسائل روز و چالش های اقتصادی مانند رهش نداشته است اظهار کرد: برخی نویسنده ها در عالم خود سیر می کنند ولی من همچون قایق کوچکی هستم که در تلاطم است. یکی از دلایلی که با وجود فشارهای جامعه، امروزه درباره مسائل غزه و افغانستان نظری ارائه نمی دهم به این دلیل است که ۲۰سال پیش موضعم را مشخص کردم و نیازی ندیدم آنها را بخواهم تکرار کنم و امروز هرچه بیان کنم جز فریاد زدن معنایی ندارد. افق دید در یک مسئله باید به گونه ای باشد که همه جامعه با آن درگیر شوند و در مسائل روز جامعه مانند فلسطین و اسرائیل کاری جز فریاد زدن از دستمان بر نمی آید. 

نویسنده نیم‌دانگ پیونگ‌یانگ با بیان اینکه موضعش درباره اسرائیل تغییر نکرده است ادامه داد: برای پرداختن به مسائل جهانی باید واقع بینانه با موضوعات روز برخورد کنیم تا در دام سیاه چاله های هویتی نیفتیم. از طرفی برای من که نویسنده ام باید به پایان سناریو توجه کنم. هر جنگی باید پایان یابد و اگر ما برای هر جنگی سناریوی پایان نداشته باشیم کار سخت می شود و ضربه می خوریم. اسرائیل قطعا موجود خبیثی در منطقه است و در هر جا وارد شده جز خرابی چیزی به بار نیاورده است. 

وی تصریح کرد: موضوع امروز من درباره پرداختن به مسئله فلسطین و اسرائیل، آپارتاید و تبعیض است نه غصب، اگر ۷۵ سال پیش غصب موضوع بود امروز تبعیض و آپارتاید موضوع است.

امیرخانی بیان کرد: بهتر است ایده هایی که داریم را به مسائل روز تبدیل کنیم. مثلا در موضوع اسرائیل، کاری کنیم که مردمش از آن تبری بجویند و به سمت آپارتاید بروند، آنگاه می توان به سناریوی پایان رسید مانند اتفاقی که در آفریقای جنوبی افتاد. با یک سناریو نمی توان این قصه پیچیده را پایان داد و نمی توان فقط از یک زاویه به یک مسئله جهانی نگاه کرد، در هر بازی عمومی باید به نقش دیگران هم توجه کرد.

وی افزود: امروز موضوع اصلی من در خصوص اسرائیل آپارتاید و تبعیض است و سناریوی پایانی ام را با این محور خواهم نوشت به این معنا که مرزها و نوارهای باریکه غزه باید از بین برود و نتانیاهو نباید باشد.  

امیرخانی به روایت همگانی تاکید کرد و گفت: ما باید روایت های جدیدی درباره فلسطین و افغانستان بنویسیم و وضعیت ادبیات ما در روایت های جهانی دچار مشکل است. به دلیل تحریم و مسائل دیگر، نویسنده ایرانی درباره مسائل جهان نمی تواند به خوبی قلم بزند. فقط از یک زاویه نمی توان در حوزه ادبیات جهانی گام برداشت و نقش هنرمند در این جریان بسیار سخت است.

در ادامه حتما بخوانید درباره مهدی قزلی، نویسنده کتاب «پنجره‌های تشنه» که روایتگر انتقال ضریح امام حسین (ع) از قم به کربلاست | روایتی از پنجره‌های تشنه